Er is van alles gaande in mijn leven en ik kan wel een helpende hand gebruiken als ik Jesper bel voor een intake. Als yogadocent weet ik wel iets van voelen, je lijf en hoe het functioneert maar de onbewuste patronen die voor mezelf niet helder zijn laten me vastlopen in relatie met mezelf en met de ander. Ik wil graag dat Jesper me meeneemt een laag dieper, daar naar toe waar ik zelf niet bij kan of alleen niet bij durf te komen uit angst op te lossen of in duizend stukjes uit elkaar te spatten. In verbinding blijven blijkt een kernthema rondom welke we werken elke keer. Net zoals presteren en zijn. Mijn simplistische vertaling van een prachtig schema wat veel uitgebreider is als Jesper het vertelt en uitlegt, maar wat in mijn lange termijn geheugen nu is verankerd als ‘ben ik aan het presteren of ben ik aan het zijn?’
Ultra-razend-snel leren door je lijf
Keer op keer valt me op hoe ultra-razend-snel het ‘leren’ tot stand komt door je lijf. In een split second gebeuren grote dingen. Dingen die niet meer te vergeten zijn omdat je lijf ze opslaat, niet zoals gewoonlijk met je ratio op een beredeneerbare wijze al dan niet in een iteratief proces tot een conclusie komend in je brein maar meer: een bliksemflits van inzicht en weten, wat vanaf dan vastkleeft aan je zijn en door je lijf opgeborgen wordt op een supergeheim plekje wat desalniettemin toegankelijk blijkt te zijn in het dagelijks leven.
Pinpointen
Jesper laat me in de oefeningen zien wat ik doe met mijn lijf en weet keer op keer te pinpointen waar het om gaat. Soms is dat mega confronterend en wil ik het liefst verdwijnen in een gat in de grond. Maar Jesper blijft er geduldig bij en geeft me het gevoel dat we samen aan het werk zijn, ik hoef dit niet alleen te doen. Hij als professional en ik als lerend mens. In veel van die momenten komt een doorbraak; een nieuwe mogelijkheid ontdekken in jezelf is een fantastisch gevoel. Ik merk hoe ‘anders’ ik ben als ik in het gevoel kan blijven. Andere stem, andere woorden, andere gedachtes. Andere ik. Het downloaden van die andere ik gaat steeds makkelijker. Steeds soepeler. En die andere ik is steeds vertrouwder. Het is als een andere taal leren en gaandeweg leren vertrouwen op je vermogen de taal te spreken. Vertrouwen op jezelf, vertrouwen op je gevoel en het lijf waarin dat gevoel huist. Vertrouwen op dat je niet eerst een plan moet hebben om iets te doen maar dat wanneer je in contact blijft met je gevoel, dit gevoel je uitstekend de volgende stap laat zien in het proces.
In stukjes bij elkaar gebracht
Enige tijd geleden sloten we het traject af. Na anderhalf jaar in steeds langere tussenpozen realiseerde ik me in de laatste sessie hoe stuk ik eigenlijk was aan het begin van het traject. In de waarste zin van het woord: ik kwam in stukjes. De haptotherapie van Jesper heeft al die stukken weer bij elkaar gebracht en één zijn met jezelf is een heerlijk gevoel.
