Gisteravond zat ik met mijn vriendin en dochtertje van een half jaar aan de eettafel. We waren net klaar met eten. Op de IKEA ANTILOP (aanrader!) stoel met tafeltje van mijn dochtertje, lagen blokjes in allerlei verschillende kleuren. Ook lag er op de eettafel een stuk aluminiumfolie binnen haar handbereik…
De lichtblauwe ogen van onze kleine waren gefocust op het stuk verfrommeld aluminium. Natuurlijk niet op het speelgoed dat ze eerder heeft gekregen. Ze buigt voorover en pakt het aluminium. Ze speelt wat met het stuk zilver in haar handen. En dan stopt ze het in haar mond. ”Nee! Niet doen Yara!” Ze lacht ronduit. Vijf seconden later brengt ze het weer naar haar mond. We zeggen hetzelfde, maar nu met de toevoeging: ”dat doe auw!”
Later op de avond, als de kleine op bed ligt, lezen we in een magazine iets over ‘nee’ zeggen tegen baby’s en peuters. Wat blijkt, tot ongeveer 2,5 jaar begrijpt een kindje de betekenis van het woord ‘nee’ niet. Sterker nog, ze vinden de klank van het woord geweldig als mama dit uitspreekt! Volkomen logisch dat mijn dochtertje tot vijf keer toe het aluminium in haar mond steekt, nee hoort, en vervolgens met twinkelende ogen en al lachend mijn vriendin aankijkt.
Waarom is dit blog artikel ook interessant voor volwassen zonder kinderen? Omdat in de grotemensenwereld ook genoeg ‘nee’ te horen is. Of je nu naar de bank gaat voor de financiering van je droomhuis en deze uiteindelijk niet doorgaat. Of je partner reageert negatief op een voorstel om dit weekend iets leuks te gaan doen. Je krijgt een ‘nee’ te horen. En in alle situaties waarin je ‘nee’ hoort, is er een beperking van je eigen bewegingsruimte. Vervolgens veranderd je gedrag. En het doet wat met je. De één raakt geïrriteerd en weer een ander is teleurgesteld.
Ervaring opdoen hoe je zelf met ruimte omgaat en meer ruimte in kunt nemen? Haptotherapie kan uitkomst bieden. Hulp nodig bij het indelen van een ruimte? Er is sinds kort ook een IKEA in Zwolle, daar verkopen ze trouwens ook handige kinderstoeltjes.