Man, 39 jaar, ICT’er: hyperventilatie aanvallen
Ik heb de laatste 2 jaar veel last gehad van hyperventilatie (paniek) aanvallen. Dit was zelfs zo erg dat ik in de 2 maanden voordat ik naar Jesper ging, enige malen naar huis ben gebracht door voor mij onbekende mensen. Veelal had ik paniekaanvallen in de auto. Ik greep dan naar een plastic zak, in de hoop dat mijn zuurstof gehalte zou gaan dalen. Op een gegeven moment was ik op een punt dat ik eerst maar eens 2 uur vanuit huis probeerde te werken en vervolgens met mijn auto naar mijn werk ging. Ik plande de rit dusdanig dat ik elke 10 minuten kon stoppen voor een pauze. Ik ging dan snoep halen bij winkels of shag bij benzinepompen. En de terugweg zag er net zo uit. Ik vond dat het zo niet langer kon doorgaan. Toen ben ik aan de haptotherapie begonnen.
Het opvallende is, als je bang begint te worden om een paniekaanval te krijgen, ben je eigenlijk al te laat. Tijdens mijn tweede reis naar de praktijk had ik deze angst ook. Ik had in de haptotherapie al het één en ander geleerd, waardoor ik uiteindelijk niet een paniekaanval kreeg. Mijn lijf voelen, blijven kijken, maar vooral voelen. Het is mij hierdoor gelukt om door te rijden naar Jesper zijn praktijk. Een week of 5 geleden gebeurde er ongeveer hetzelfde.
Ik heb al 2 maanden geen aanvallen meer gehad. Ik rijd meer dan 138 km per uur om een collega te ondersteunen met een dierbaar verlies. We zijn met meerdere auto’s. Ik rijd alleen.
Alles gaat goed. Tot het moment dat ik mij realiseer dat ik al een jaar lang niet zo’n afstand heb gereden. En al helemaal niet alleen, zonder een aanval. Ik begin te zweten, te trillen en ik wil stoppen: zo snel mogelijk naar de kant! Dit doe ik niet.
Ik ga 80 km per uur rijden, mijn lijf (o.a. benen, kont, handen) voelen. En ik rijd door een kuil heen, die voelde ik ook… Ik bedenk mij dat ik tijdens het rijden de auto gewoon kan aanvoelen. Vervolgens concentreer ik mij op elk hobbeltje en elke stuurbeleving. Ik realiseer me op dat moment dat ik het autorijden weer beleef.
Jesper heeft mij aan veel zelfinzicht geholpen. In eerste instantie is haptotherapie ver van mijn bed, maar je leert meer te voelen dan alleen spanningen. Voor mij gaat het over empathie. En ook vertrouwen leren krijgen in je eigen lijf en wat je daar mee kunt.