Haptotherapie
Een half jaar geleden kwam ik, op een bijzonder kruispunt in mijn leven, toevallig in aanraking met haptotherapie. Zonder verwachting of welke invulling van mijn kant dan ook schreef ik een uitgebreide, inhoudelijke mail naar Jesper. Er volgde een verhelderend intakegesprek. Tijdens dit gesprek merkte ik op dat Jesper echt luisterde naar wat ik te vertellen had zonder oordeel of vooroordeel. Ik kreeg de ruimte om te vertellen wat me raakte, wat ik anders wilde in mijn leven maar waarvan ik niet wist hoe.
Jesper nam me iedere keer opnieuw bij de hand om zo, stapje voor stapje, steeds dichterbij mezelf te komen. Te ontdekken dat er nog zoveel moois te ontdekken viel. Door zijn invoelende houding, het subtiel aanreiken en attent maken op ogenschijnlijk onopvallende veranderingen in mijn lichaamstaal, leerde ik mezelf steeds beter kennen. Na meer dan dertig jaar leerde ik de controle van al die tollende, negatieve gedachten in mijn hoofd loslaten. Letterlijk en figuurlijk voelde ik dat ik weer lucht kreeg. De spanning in mijn buik verminderde steeds iets meer. Het geleidelijk aan afpellen van al die lagen, die ik ongemerkt als bescherming om me heen had gebouwd, voelde als een bevrijding. Zo blij ben ik dat ik nu, in mijn 60e levensjaar, de taal van mijn hart steeds beter leer spreken.
Van verleden naar heden
De afgelopen veertig jaar vertelden artsen zoals huisarts, allergoloog, maag darm lever arts en psychiater dat er geen verband bestond tussen migraine, voedselallergieklachten, voedselintoleranties, prikkelbare darm en bipolaire stoornis. Inmiddels is er steeds meer informatie te vinden in boeken en op internet waarin wordt verteld dat er wel degelijk een verband is tussen de darmas en de hersenas. Is de darmflora niet gezond dan wordt er te weinig serotonine aangemaakt waardoor depressies ontstaan. Uit onderzoek blijkt dat 90% van de serotonine in de darm wordt aangemaakt en niet in je hersenen. Het boek ‘De darm denkt mee’ sluit hier helemaal bij aan.
Omdat ik al die jaren geen steun vond bij artsen ben ik ongemerkt steeds meer vanuit mijn hoofd gaan leven. Door het ontwikkelen van ziekte inzicht had ik, voor mijn gevoel, enigszins grip op wat er gebeurde. Uiteindelijk bleken jarenlange allergieklachten de trigger voor het activeren van een andere chronische ziekte op mijn DNA de bipolaire stoornis. Zelf noem ik het liever bipolaire kwetsbaarheid. Ondanks allergie- en bipolaire klachten wist ik, door een ijzeren discipline en ziekte inzicht, dertig jaar als leerkracht binnen het speciaal onderwijs te werken. Op het moment dat ik stopte met mijn werk werd ik, van de ene op de andere dag, mantelzorger voor mijn lief. Deze periode duurde zes jaar. Op het moment dat het met hem beter ging voelde ik me helemaal leeg. Ik had letterlijk en figuurlijk de buik vol van de mantelzorgperiode. De allergieklachten en klachten veroorzaakt door de bipolaire kwetsbaarheid kwamen in alle hevigheid op me af. Iedere ochtend tussen schemering en opstaan speelden er suïcidegedachten door mijn hoofd. De psychiater wist te vertellen dat dit nu eenmaal bij de bipolaire kwetsbaarheid hoort. Niet echt een advies waar ik iets mee kon. De huisarts maakte me attent op de mogelijkheid om haptotherapie in te zetten. Dit advies greep ik met beide handen aan. Na de vijfde sessie waren de suïcidegedachten en slaapproblemen verdwenen.
Ik durfde, na de zevende haptotherapie sessie, weer verder met mijn leven. Met recht kan ik nu hardop zeggen dat ik LEEF!
