Uit Telesport – 2 april
Ze wonnen meer toernooien dan in hun stoutste dromen en hebben meer verdiend dan ze ooit op kunnen maken. Genoeg reden dus voor Roger Federer, Rafael Nadal en Novak Djokovic om zich onbezorgd over te geven aan de geneugten des levens.
Toch piekeren deze grote drie daar niet over. Gedreven door de liefde voor de sport en een groot eergevoel jagen ze onvermoeibaar op nog meer succes. In de afgelopen weken werd op bijzondere wijze duidelijk hoe graag deze mannen zich nog willen laten gelden. Het grote publiek zag dat de Zwitserse grootmeester, de stoere Spanjaard en de onverschrokken Serviër op gezette tijden waren verlamd door nervositeit.
Voor de concurrentie lijkt het goed nieuws dat de beste drie tennissers van de wereld de druk soms even niet aankunnen. Maar schijn bedriegt, want hun nervositeit zegt veel over de nog resterende ambities van Federer (33), Nadal (28) en Djokovic (27). Het is geen teken van verval, maar het duidt op sterke intrinsieke motivatie. Omdat die er nog steeds is bij deze raspaardjes, moet de rest vrezen voor een bijrol op Roland Garros en Wimbledon.
De zichtbare spanning in de lijven van de grote drie is ook een mooi signaal voor iedere sporter die de zenuwen wel eens door de keel voelt gieren. Daar is niks mis mee, dat is een normaal verschijnsel bij iedereen die onder druk moet presteren. Geloof geen sporter die zegt nooit zenuwachtig te zijn.
Ervaren sporters kunnen doorgaans beter met druk omgaan dan groentjes. Maar in beide categorieën leidt slopende spanning wel eens tot een nederlaag en dat is beslist geen schande. Als de lichamen van Federer, Nadal en Djokovic soms niet doen wat hun hoofd zo graag wil, hoeven gewone stervelingen zich daarvoor helemaal niet te schamen.
Sporters die door de spanning wel eens struikelen over hun eigen ambities zijn geen losers. Al worden ze vanaf de zijlijn veel te vaak zo genoemd. Verliezers worden weer winnaars wanneer ze na tegenslag dubbel gemotiveerd aan de slag gaan. De echte losers zijn lui, geven snel op en zoeken zelden de fout bij zichzelf. Daar zal niemand Federer, Nadal en Djokovic op betrappen.
